Στις 6 με 12 Μαΐου έγινε το 15ο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γουσου Κουνγκ Φου στην Ρουμανία και συγκεκριμένα στο Βουκουρέστι.
Για άλλη μια φορά έδωσα το παρών εκεί ως κριτής όπου από το 2008 που σταμάτησα την αθλητική μου δραστηριότητα σε όλα τα Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα είμαι εκεί μέχρι σήμερα.
Το πλάνο είναι να κάνω και το ίδιο με τα Παγκόσμια
Πρωταθλήματα από τώρα και στο εξής όπου
από το 2008 τα παρακολουθώ μόνο ως παρατηρητής ή Προπονητής.
Ο πρώτος στόχος είναι τον επόμενο μήνα στην Ιταλία να περάσω
επιτυχώς τα σεμινάρια Παγκόσμιας Διαιτησίας σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς
που ισχύουν εδώ και 2 χρόνια Διεθνώς.
Το πρωτάθλημα αυτό είχε κατηγορίες junior και adults.Η συμμετοχή ήταν αρκετά μεγάλη
και το επίπεδο σαφώς πολύ καλύτερο από κάθε χρονιά.
Αυτό είναι το εκπληκτικό σε αυτό το άθλημα , το να παρατηρείς αθλητές που συμμετέχουν εδώ
και 10 χρόνια και να εκτελούν σήμερα τάολου με άρτια τεχνική λεπτομέρεια και
έκρηξη. Είναι επόμενο ειδικά όταν οι αθλητές αυτοί σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ‘παίζουν’
στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης. Μάλιστα είναι αθλητές οι οποίοι από
το 2005 τους είχα στις ίδιες κατηγορίες που διαγωνιζόμουν και εγώ.
Έτσι λοιπόν όταν τους βλέπω σε μία κατηγορία και η θέση μου
είναι να τους κρίνω, τα συναισθήματα είναι διάχυτα. Αυτό όμως είναι που με
συγκλονίζει και με ενθουσιάζει παράλληλα.
Το πιο δύσκολο είναι επίσης το να βλέπεις δικούς σου αθλητές
από την Ελλάδα και να πρέπει αμερόληπτα να τους κρίνεις και να τους κατατάξεις
στην κατηγορία που διαγωνίζονται.
Είμαι πολύ χαρούμενος για την συμμετοχή μου ως διαιτητής
όταν γνωρίζω ότι οι άνθρωποι που είναι και υπεύθυνοι για την διεξαγωγή των
αγώνων με υπολογίζουν σαν μόνιμη και σημαντική δύναμη κριτή μέσα στις κατηγορίες.
Αυτό εκτός ότι μπορεί να μου δίνει αναγνώριση καθώς ανήκω στην ομάδα των Α+ κριτών(όπου
είναι πολύ λίγοι και με τιμά αυτό) υπάρχει και κάτι άλλο σημαντικό. Η παρουσία ενός
καλού κριτή από μία χώρα δίνει και μία καλή εικόνα για την χώρα του και
ιδιαίτερα για την χώρα μας όταν είμαστε ακόμη σε επίπεδο ανάπτυξης του αθλήματος.
Η ελληνική αποστολή λοιπόν έφερε διακρίσεις στο Σάντα με μεταλλεία
καθώς και μία Τρίτη θέση με μεταλλείο στα Ταόλου.
Επίσης αυτή την φορά η Ελληνική αποστολή είχε ίσως την πιο
μεγάλη και ολοκληρωμένη συμμετοχή αθλητών τόσο σε κατηγορίες του Σάντα όσο και
στα Τάολου σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Θυμάμαι από το 2002 στην Πορτογαλία και το 2003 στο Μακάο (όταν
ακόμη υπήρχε κάποια οικονομική υποστήριξη από το Ελληνικό κράτος) να έχουμε
τόσο μεγάλη ομάδα με αθλητές αλλά και συνοδούς.
Αξίζει να αναφέρω και τον μαθητή και συνεργάτη μου Μίχο
Ιωάννη όπου σε αυτό το ταξίδι ήταν χορηγός στην Ελληνική αποστολή και
συμμετείχε και ως διαιτητής μαζί μου στα Ταολού όπου τα πήγε περίφημα.
Είμαι πολύ αισιόδοξος για την ανάπτυξη του Γουσού στη Ελλάδα
και εύχομαι πάντα οι συμμετοχές μας σε τέτοια πρωταθλήματα να είναι όπως αυτή
με ολοκληρωμένη συμμετοχή Ελλήνων αθλητών και διακρίσεις!
