«Σχεδόν όλοι» απάντησα.
Το 2004
προετοιμαζόμουν για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα γινόταν στο Ανόι του Βιετνάμ
(2005).
Θυμάμαι δεν είχα καν
χώρο για προπόνηση και ένας πολύ καλός φίλος, ο Βάε μου πρότεινε τη λύση να
κάνω σε έναν χώρο στον οποίο γυμναζόταν η ομάδα γενικής γυμναστικής του
Λεόντειου Λυκείου.
Είχαν ένα κλειστό
γήπεδο και μία μοκέτα στην οποία μπορούσα να δουλέψω τα προγράμματά μου, αλλά χωρίς επίβλεψη από κάποιον προπονητή (οι
λόγοι ήταν πολλοί).
Η μοκέτα ήταν
διαθέσιμη μόνο τις μέρες που η ομάδα γυμναστικής του σχολείου έκανε πρόβες για
να πάει σε επιδείξεις στο εξωτερικό. Προπονήτρια ήταν η Δανάη Νόντα η οποία
προπονούσε και την Εθνική Ομάδα Ανσαμπλ της Ρυθμικής Γυμναστικής που κατέκτησε την
3η θέση στην Ολυμπιάδα του Σύδνευ.
Ομολογώ ότι ήμουν
λιγάκι ψαρωμένος.
Ο Βάε την γνώριζε
και με είχε προειδοποιήσει για το πόσο σοβαρή και αυστηρή είναι στην δουλεία
της – χαρακτηριστικά που την έκαναν να πετυχαίνει την τελειότητα.
Στην πρώτη μου
προπόνηση ήταν εκεί δουλεύοντας με μια ομάδα τριάντα ατόμων. Την έβλεπα που
πότε πότε έστρεφε το βλέμμα της πάνω μου. Ύστερα από 10 μόλις λεπτά δεν άντεξε
και χωρίς να γνωρίζει ακριβώς τι προσπαθούσα να κάνω, ήρθε κι άρχισε να μου
κάνει διορθώσεις - διορθώσεις που μου πήρε δυο χρόνια να καταλάβω τη σημασία
τους όταν πήγα στην Κίνα για να προπονηθώ το 2006 και το 2007. Η Δανάη θυμάμαι
με είχε κάνει επίσης να αισθανθώ πολύ άσχημα όταν με ρώτησε ποιος με προπονεί, ποιος
με στηρίζει, με τι έξοδα θα πάω στο εξωτερικό, για να κάνω τι... ούτε το άθλημα
δεν γνώριζε.
Εν τέλει κάναμε
μία συμφωνία. Για τα επόμενα 2 χρόνια θα κάναμε μαζί προπόνηση 6:30 με 8:00 τρία
πρωινά την εβδομάδα και τα Σαββατοκύριακα με αντάλλαγμα να στηρίξουμε μαζί με
τον Βάε την Ομάδα της στις επόμενες διοργανώσεις Γενικής Γυμναστικής.
Θυμάμαι ότι
τέτοια προπόνηση είχα κάνει μόνο στον στρατό κατά την εκπαίδευση των
Αλεξιπτωτιστών αλλά και πάλι δεν συγκρινόταν σε ένταση. Αρκεί να πω ότι ύστερα
από ένα χρόνο περπατούσαμε με τα χέρια 2 γύρους όλο το γήπεδο μπάσκετ για
ζέσταμα.... χωρίς υπερβολή.
Όταν το 2006
γυρίσαμε από το Βέλγιο όπου με την ελληνική αποστολή είχαμε κατακτήσει μία θέση
στην εξάδα της Γυμναστράδας, συνειδητοποιώντας πόσο αγαπούσα αυτό το άθλημα και
βλέποντας ότι δεν υπήρχαν σοβαρές
προοπτικές να αναπτυχθεί, με ρώτησε: «Θα τα καταφέρεις; Χαρά στο κουράγιο σου
που θέλεις να πας και στην Κίνα... Καλή επιτυχία!»
Η τελευταία της συμβουλή
πριν φύγω ήταν «Μόνο μην τα παρατήσεις».
Χθες μετά από
αυτό το βίντεο
μου έστειλε
συγχαρητήρια και μου είπε «Χαίρομαι που δεν τα παράτησες!!»
Αυτό για μένα
είναι επιτυχία...
«Δανάη σ'ευχαριστώ»
Να είστε όλοι
καλά.
Καλή Πρωτομαγιά!!!
